Valo
va va va va va va va va va va va
va va va va va va va va va va lo
va va va va va va va va va lo lo
va va va va va va va va lo lo lo
va va va va va va va lo lo lo lo
va va va va va va lo lo lo lo lo
va va va va va lo lo lo lo lo lo
va va va va lo lo lo lo lo lo lo
va va va lo lo lo lo lo lo lo lo
va va lo lo lo lo lo lo lo lo lo
va lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo
lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo
va va va va va va va va va va lo
va va va va va va va va va lo lo
va va va va va va va va lo lo lo
va va va va va va va lo lo lo lo
va va va va va va lo lo lo lo lo
va va va va va lo lo lo lo lo lo
va va va va lo lo lo lo lo lo lo
va va va lo lo lo lo lo lo lo lo
va va lo lo lo lo lo lo lo lo lo
va lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo
lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo lo
posted by Karri Kokko at 18:28
4 Comments:
Onpa hauskaa törmätä tavurunoon, joka koostuu niistä samoista tavuista, joita lauleskelen päivittäin harmaalle kollilleni Lohelle aka LO VA :lle.
Harmi, ettei lovavavavatti osaa lukea. Se varmasti oikein pörhistyisi silmissä, jos osaisi.
Kiva kuulla! Ehkä kykenet siirtämään sen hänelle kuvan muodossa laulun mukana? Se syntyi vastapainoksi tuolle edelliselle, jossa innoittajana oli öinen sade: säleitten läpi taittuva myöhäiskesän valo.
No kyllä sitten luin sen Lohelle, joka oli selvästi otettu, kuten aina huomiota saadessaan, kyöhnäsi jaloissa, loi kellervänarvoituksellisia silmäyksiään ja kujersi takaisin ku kukurr, hyrrr, kurr, kurr-MA!
Oikeastaan, pitäisi joskus oikein äänittää tuon katin jollotusta. Se voisi olla tarkasti litteroituna kiinnostava setti. Nytkin se huutaa toistuvasti lujaa MOUUU koska ilman kosteus ei miellytä.
VAU!
Lähetä kommentti
<< Home